واقعه غم انگیز سال 91 مدرسه ما فوت دانش آموز عزیز"نصره احمدزادگان" در یک تصادف بود که همه معلما و شاگردا رو شوکه و ماتم زده کرد.استرس و غم اولین جلسه حضورم بعداز فوت نصره در کلاس دوم4 خواب شب رو از چشمم ربود،نه دوست داشتم جلوی همکلاسیاش معلم ضعیفی به چشم بیام و نه می تونستم  غیبت همیشگی اون که نه دراین کلاس و مدرسه که در دنیا نادیده بگیرم خیلی لحظات سختی بود درست مثل لحظه ای که خبرفوتش رو شنیدم حتی گذشت زمان(درحدود72ساعت) نتونسته بود آه و فغان وافسوس منو کم کنه اما رفتن به منزل نصره بعداز کلاس و به اتفاق همکلاسیاش و درآغوش گرفتن مادر مهربان و شکیباش که تنهادختران(2دختر) خودشو از دست داده بود و همدردی با این بزرگوار کمک زیادی به من کرد هرچند گریه و خاطرات و حرفای مادرش درمورد نصره داغ مارو تازه میکرد هرچند تحمل گریه و ناله همکاران و شاگردان سخت بود اما این همدلی و همدردی مایه آرامش بود....در همون ایام خبرای ناخوشایندی از مراجعات پزشکی مداوم دانش آموز دیگری دلمون رو میلرزوند و همه دست به دعا بودیم که خدا شفایش دهد و آزمایشات و حرف های بعدی اطباء نویدی باشه برای بهبود این عزیز اما با نهایت تاسف امروز که روزای آغازین سال92 هستش شاهد غم دیگری هستیم که یه دانش آموز دیگه"فاطمه صالحی"دختر خوش رو با آن چشمان و نگاه زیبا رو از دست بدیم خدا رحمت شان کند و به خانواده های شان صبر عظیم و اجر جمیل دهد(آمین یارب العالمین)