روز گذشته(۱۸/۵/۸۸)در پی انتخاب و بازکردن تیترهای خبری سایت تابناک به این تیتر رسیدم:

نامه سر گشاده فاطمه رجبی به احمدی نژاد جملات این نامه در خصوص احتمال قرار گرفتن اسامی زنان در لیست وزرای پیشنهادی کابینه دهم،بگونه ای است که ذهن انسان را به چالش می کشاند.از آنجاییکه نویسنده نامه قید می فرمایند که آنچه می نویسند براساس باورها،اعتقادات،حس مسولیت و تکلیف شان است،ضمن احترام به عقاید شخصی ایشان،انتشار نظر و بالاتر از آن رجوع به منابع و آمارهای مستند در زمینه مورد اشاره هرچند بصورت محدود و موجز را قابل حصول می نماید.  

-درحالیکه بیش از ۶۰ درصد از فارغ التحصیلان کشور را زنان تشکیل می دهند،اختصاص درصدی از پست وزارت کابینه به زنان نخبه و شایسته می تواند زمینه ترویج عدالت در جامعه را فراهم نماید. 

-۹۷ درصد پست های مدیریت کشور در اختیار مردان است.عدم اعتماد به عملکرد زنان در سطوح بالای مدیریتی و سیاسی از موانع عمده مشارکت بانوان است.در باور همگانی،یکی از خصوصیات فردی که ضامن مدیریت اثربخش است،مذکر بودن می باشد..(فصلنامه فرهنگی دفاعی زنان و خانواده دانشگاه امام حسین(ع) )  

-درصد مدیران اجرایی زن دربین ۷۶ کشور جهان حاکی از آن است که ایران پس از کشورهای امارات متحده عربی،سوریه،کره و ...در زمره کشورهای دارای پایین ترین سطح حضور زنان در سطح مدیریتی می باشد.(شورای فرهنگی اجتماعی زنان)  

-گزارش توسعه انسانی سال ۱۹۹۸ دفتر توسعه ملل متحد حاک از آن است که در این سال کشور سوئد با ارزیابی۷۹۰/۰ بهترین کشور و نیجریه با ارزیابی ۱۲۱/۰ بدترین کشور بوده اند.کشور ایران در میان ۱۰۲ کشور مرتبه ۸۷ و امتیاز ۲۶۱/۰ را احراز کرده است.(فصلنامه فرهنگی دفاعی زنان و خانواده دانشگاه امام حسین(ع) ) 

-حدود ۴/۷۱ در صد از کل پژوهشگران دو وزارتخانه آموزش عالی و نیز بهداشت و درمان و آموزش کشور متخصصین و محققین زن تشکیل می دهند. 

-لحاظ ننمودن شایستگی و حقانیت زنان در احراز پست وزارت و سطوح بالای مدیریتی مصداق اتلاف سرمایه های ملی و منابع انسانی کشور می باشد.      

مریم در وبلاگ آوای زن در اینباره چنین می نویسد: